Waarom je niet altijd aan moet staan

Als jij jezelf niet uitzet dan zet jouw lichaam je wel uit.

Ik hoor mijn lieve klanten zo vaak zeggen: “ik was echt een sterke vrouw, ik kon alles aan, ik deed alles, ik was veerkrachtig.”

Maar nu, niks lukt, ik kan niks meer, alles is mij te veel. Ik zit veel te huilen, mijn hele lijf doet pijn, mijn darmen, mijn rug, mijn huid.

En al huilend vragen ze wat er mis met hun is en wat ze eraan kunnen doen.

Supergoede vraag natuurlijk.

Wat is de reden dat jij ziek wordt?

In de oude Germaanse geneeskunde zeggen ze dat je ziek wordt als jij niet naar jezelf luistert.

Daar zeggen ze je bent uit balans en om fysiek weer beter te worden, moet je je balans weer vinden in jezelf, in je ziel, je mind en je emoties.

Met ziel wordt bedoelt wie jij bent als persoon, wat jouw persoonlijkheid is. De ziel maakt een persoon tot wie hij of zij is, je kan het ook zien als je karakter.

De mind verwijst naar je bewustzijn, je onbewust zijn, naar je denken, je gedachtes. Jouw mind is in staat om alle informatie die je op een dag (en in je leven) ontvangt kan verwerken, beslissingen kan nemen, emoties kan ervaren en kan verwerken. Het is dus je denken, bewustzijn, je geheugen en redeneren.

Emoties hebben betrekking op je gevoelens en affectieve reacties, het zijn gevoelsmatige reacties. het zijn gevoelsmatige reacties op prikkels, gebeurtenissen of situaties. Emoties zijn vaak kortstondig en intens.

Feitelijk duren ze maar 60 seconden, alleen lijken ze langer te duren door het verhaal wat we erom heen maken. Grappig hé. Bij emoties gaat het om gevoelens zoals bijvoorbeeld blijdschap, verdriet, angst, woede en liefde.

Het is dus zaak om je ziel, je mind en je emoties in balans te krijgen. Maar makkelijk is dat soms niet. Want je mind is veel luider dan je ziel!

Als jij jezelf niet uitzet dan zet jouw lichaam je wel uit.

Als jij niet gaat stil staan zorgt het universum er wel voor dat je stil gaat staan. En dit kan zich naar jou uiten op heel veel verschillende manieren. Vaak gebeurt het eerst met subtiele hints en als je die negeert worden de hints steeds groter.

Ik zal je een mooi voorbeeld geven van wat ik heb meegemaakt.

Zoals je misschien weet leef ik momenteel een nomaden leven, door covid ben ik online gaan werken, en dit beviel mij eigelijk heel erg goed. Hierdoor kreeg ik heel veel vrijheid. Ik hoefde niet meer op 1 plek te zijn. En hierdoor ontdekte dat ik van reizen hou! Vorig jaar ging ik bijna elke 2 maanden 2 á 3 weken op vakantie en ik vond het heerlijk! Ik ontdekte alleen dat dat niet echt handig was om mijn praktijk draaiende te houden.

De drang om steeds vaker en meer weg te gaan werd steeds groter, ik was bijna elk weekend weg en was alleen maar thuis om te werken. Mijn werk ging ineens aanvoelen als werk en als een verplichting. Dat was niet de bedoeling. Ik hield van mijn werk en nu was het een soort verplichting en voelde ik mij klem zitten (dit wist ik toen nog niet zo goed te benoemen).

Ik was ongelukkig en wist niet zo goed wat het was.

Ik had privé het en en ander meegemaakt wat mij veel stress gaf. Ik ging maar door, want ik had mijn verplichtingen naar mijn lieve klanten, en daarnaast was ik alleen maar onderweg. Ik stond niet stil bij wat ik nodig had (ik was er wel echt naar op zoek, maar ik kon de antwoorden niet vinden). En ik kan soms echt wel een stresskip en paniekkip zijn, dus het ging niet helemaal lekker.

En toen ging mijn lichaam mij terug fluiten.

Het begon in maart toen sloeg ik met tennis mijn schouder uit de kom (natuurlijk deed ik toen nog niet rustig aan, ik ben sterk en ga gewoon door).

TOEN ZEI MIJN LICHAAM EN NU IS HET ECHT GENOEG. Ik kreeg een maagzweer aanval (nou ja, aanslag op mijn lichaam). Jeetje mina wat doet dat een pijn, zoals je misschien weet heb ik al geen galblaas meer en dacht ik dat ik toen met die galblaas echt pijn had ervaren.

Maar een maagzweer pijn is diezelfde pijn x 10 en hij blijft ook aanhouden. Plat onder de morfine lag ik weer op bed, en sprak ik met een vriendin, die zei, ga je nu luisteren? Jij moet gewoon weg, weg uit je huis, weg uit je stad. Jij moet de natuur in, de natuur roept jou, jij moet een nieuwe plek gaan vinden om te gaan leven. Want deze plek is het niet meer voor jou die is toxisch.

Het roer om

Hmmm okay, dus ik moet gaan reizen? Of gewoon uit mijn huidige huis weg? Ik ging het avontuur maar aan, elke stap in de goede richting zou me de ervaring geven die ik nodig had.

Zo gezegd zo gedaan, op mijn bed had ik allemaal huisjes geregeld en geboekt in verschillende steden in NL, om te gaan proef wonen en te voelen waar ik mijn nieuwe wortels wilde gaan planten. Haarlem heeft echt mijn hart gestolen. Wat een leuke stad (echter geen huis te vinden daar). In Haarlem kreeg ik er ook nog eens een longontsteking bij, kon er ook nog wel bij 😂 (longontsteking staat voor loslating, transformatie en jezelf uitspreken).

Begin mei vroeg een kennis aan mij of ik iemand kende die een camper wilde kopen. Die avond had ik de camper gekocht en mijn huis te huur gezet. Dat was mijn teken. Dat was wat ik moest doen, ik had dan een huis en werkplek op wielen en kon overal heen waar ik maar wilde. Hoe gaaf is dat (want het idee om in een huis te gaan wonen trok ik ook niet zo op dat moment).

In 2 weken tijd had ik mijn huis verhuurbaar gemaakt -en verhuurt-, de camper soort van opgeknapt en ingericht (waarbij ik bij het opknappen van de camper zo hard mijn hoofd stootte dat ik een hersenschudding had -ja, het ging echt super lekker-).

Ik had ook nog de lancering van mijn nieuwe website en mijn rebranding, daar stond al een feestje voor gepland dus dat werd maar een afscheidsfeestje. Yup, het ging mega snel allemaal. Maar ondanks de tegenslagen hier en daar voelde het ontzettend goed.

Ik knapte op reis lichamelijk zo snel op, dat was niet normaal. De stress kwam uit mijn lijf, de emoties vloeiden en de tranen ook, ik was aan het verwerken en aan het helen.

Ik kwam letterlijk stil te staan in mijn eigen hectiek, ik hoefde niet meer aan te staan, ik hoefde niks meer, alles was goed. Ik had geen zorgen meer om van alles en iedereen om mij heen. Ik had mijn camper van 10m2 om op te ruimen, en leefde buiten.

Ik ben als eerste vertrokken naar Zweden en al snel zat ik in Noorwegen.

Dat land heeft mij echt geheeld, ik stond alleen maar in de natuur, en meer dan dat was er niet. En meer dan dat had ik niet nodig.

Ik hoefde niks meer, ik hoefde niet meer aan te staan. Ik kon bijkomen en genezen.

Ik reisde, had de natuur, mijn werk, genoot, rust. Ik stond echt even uit.

(Op het moment van dit schrijven bevind ik mij in Spanje, en heb ik dit nog steeds, maar in Noorwegen heelde ik echt even van de natuur).

Reflectie

Reflectievraag voor jou: Wat wil JIJ ECHT?

Ergens diep in jou zit een stem die al precies weet wat jij wil. Die fluistert naar je wat je eigenlijk wil doen.

MAAR DAT IS RETESPANNEND.

Trust me, ik vond het ook retespannend om een camper te kopen, mijn huis te verhuren en nog meer van die dingen te doen.

Maar binnen in mij was die stem eindelijk stil. Het feit dat ik luisterde naar die stem gaf mij die innerlijke rust waardoor ik het pad bleef lopen.

Kun jij een stap in de richting van die stem doen?

Kun jij luisteren en daarmee meer rust in jezelf creëeren?

En kun je de signalen uit je lichaam interpreteren voor jezelf?

Zo schijnt diarree te staan voor een langslepend emotioneel ding wat recht uit je jeugd zou kunnen komen.

En obstipatie kan ook beteken dat de energie in je leven stagneert of dat je een emotionele blokkade hebt.

Maar vergis je niet in de signalen. Soms is obstipatie gewoon een signaal van je darmen dat je mij moet bellen! of direct mailen janneke@jannekedeboer.nl 😉

Liefs,

Janneke