Het maakt niet uit wat je eet, op alles reageren je darmen. Vaak al binnen een half uur moet jij naar de wc rennen, en de ene keer ruikt het zuur, vettig of ietsjes breierig en de ander keer is het weer super dun. Je darmen doen na een wc beurt zo’n pijn, dat het lijkt alsof zojuist een heel elftal ertegenaan heeft geschopt. Au! Ook buitenshuis maken je darmen het je niet gemakkelijk. Zodra je het hoekje om bent begint het alweer te rommelen. Spastische darm, SIBO, prikkelbare darm. “Leer er maar mee leven”… wat een bullsh*it! Dit is toch geen leven. Je voelt je eerder een schijt machine dan een vrouw. 

Dan hebben we de geobstipeerde vrouw, die last heeft van opgehoopte keutels. Altijd maar die last die ontlast moet worden. Je vindt het zo’n vies idee dat je dagen aan shit overal maar met je mee moet dragen. En als je dan wel naar de wc moet en niet thuis bent, dan gaat de angstmodus aan. Je zit immers soms uren op de wc om die ene keutel met pijn en moeite eruit te krijgen, soms tot huilens toe. Je wilt gewoon elke dag relaxed kunnen poepen en niet honderden scheetjes laten tijdens je yogasessie omdat alle shit muurvast zit. Je hebt er je letterlijk je buik vol van.